قانون مهاجرت آمریکا تا به امروز بر حسب نیاز وقت و عمدتا نیاز اقتصادی و فنی و ... چندبار اصلاح شده است ولی متن سوگند وفاداری به آمریکا و قوانین آن که شرط اصلی و لازم تبعه شدن (نچرالایزد) است تغییر نکرده و به تابعیت درآوردن همچنان در دست قاضی دادگاه فدرال و پس از ثبوت شخصیّت، داشتن زندگانی شرافتمندانه و نداشتن پیشینه کیفری و به دور بودن از هرگونه تقلب و ریا (گود مورال) فرد متقاضی است؛ به علاوه، گذرانیدن امتحات زبان انگلیسی و تاریخ و قانون اساسی فدراسیون آمریکا و صرف نظر کردن از القاب اشرافی سابق (پرینس، پرینسس، کُنت، کُنتس، خان، شیخ و ...).
در آغاز کار، توقف برای تبعه شدن (پس از اقامت قانونی و فعالیت در آمریکا) دو سال بود که بعدا به پنج سال افزایش یافت. تا 22 سپتامبر 1922 (به دلیل کمبود زن در آمریکا) هر زن خارجی که به نکاح یک آمریکایی در می آمد بلافاصله تبعه این کشور محسوب می شد که این امتیاز بعدا لغو و مشمول شرایط قانون تابعیت شد، با این فرق که چنین بانویی به جای 5 سال با 3 سال اقامت قانونی هم می تواند درخواست تابعیت نچرالایزد بدهد. مردانی هم که بانوی آمریکایی دارند پس از سه سال اقامت و داشتن شرایط مقرر می توانند درخواست تابعیت بدهند.
نهم می 1918 (به دلیل ادامه جنگ جهانی اول) ماده ای بر قانون مهاجرت آمریکا اضافه شد که به موجب آن، هر خارجی پس از سه سال متوالی عضویت در نیروهای مسلح آمریکا می توانست تبعه این کشور شود که بعدا این توقف به پنج سال افزایش داده شد. سازمان مهاجرت آمریکا در طول این دو قرن و اندی بر حسب ضرورت اقتصادی، فنی و امنیتی؛ ضمیمه وزارت کار و نیروی انسانی، وزارت اقتصاد، وزارت دادگستری (دادستانی کل) و وزارت امنیت ملی بوده است.
بازهم برحسب ضرورت، سهمیه بندی سالانه مهاجرت دستخوش تغییرات پی در پی شده است. دهها سال، این سهمیه متناسب با جمعیت و تبار سفیدپوستان داخلی بود و لذا تنها به انگلیسی ها، ژرمن ها (آلمانی تبارها) و ایرلندی ها اجازه مهاجرت می دادند. دهها سال این مهاجرت تا سقف سالانه یک شانزدهم جمعیت وقت کشور بود که بعدا (از سال 1965) به 700 هزار تن در سال محدود شد و اینک سهمیه بندی متغیر و برحسب کشور مبداء و شمار مهاجران قبلی از این کشور است. در قرعه کشی سالانه برای پذیرش مهاجر به تبار اتباع آمریکایی کشور شرکت کننده در قرعه کشی توجه می شود و هر سال تا 3 درصد اینان به قید قرعه پذیرفته می شوند. تا سال 1875 استیت های عضو فدراسیون (اتحادیه) راسا و مستقیما حق مهاجرپذیری داشتند که از آن پس، مسئولیت مهاجرت در دست دولت فدرال (دولت مرکزی) قرارگرفت.
ماجرای پناهندگی از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر به میان آمد و چون دیده شده است که متقاضیان پناهندگی، در قانع کردن قاضی دادگاه متوسل به جعل و دروغ شده اند که مغایر اصل شخصیت خوب و «گود مورال» است برخی اصرار به بازگشوده شدن این پرونده ها و رسیدگی مجدد دارند بویژه که بعضی دولت ها پس از اطلاع از این دروغگویی ها (اتهامات وارده به خود که در تاریخ خواهد ماند و مورد استناد قرار خواهدگرفت) خواستار دریافت نسخه ای از پرونده ها و رسیدگی مجدد و یا در سطح ملی (داخلی خود) شده اند.
قانون مهاجرت آمریکا در مورد تابعیت مضاعف اتباع نچرالایزد (کسانی که متولد آمریکا نیستند و از خارج به آن کشور مهاجرت کرده اند) همچنان ساکت است ولی اتباع آمریکایی را که عالما و عامدا به تابعیت کشور دیگر درآیند از تابعیت آمریکا اخراج می کند.
نفوس آمریکا به 330 میلیون رسیده و در دو دهه اخیر ایراد بر قدیمی بودن قانون و ضوابط مهاجرت بوده ولی تغییری صورت نگرفته است. اصلاح قانون مهاجرت و به روز کردن آن از شعارهای مبارزات انتخاباتی دونالد ترامپ بود ولی او نیز نتوانسته است که این شعار و وعده را عملی سازد.
همچنین بخوانید:
روز برکناری بیسمارک، صدراعظم آهنین آلمانآخرین نبرد بزرگ جنگ جهانی اول
نخستین شکست ارتش ایران از اسکندر مقدونی
اختلاس در وزارت دفاع روسیه
