روزی که زمین لرزه «تاشکند» را ویران ساخت

این شهر در سال 1219 میلادی هم توسط خان مغولان (چنگیز) ویران شده بود.
24 سده پیش در دامنه کوههای گلستان، یک آبادی از استاندارد «دِه» در مقیاس ایران دوران هخامنشی بزرگتر شد و به صورت «کَند» درآمد که در پارسی به معنای شهر کوچک (تاون در زبان انگلیسی) است و به تدریج شهری بزرگ شد.
در قدیم، نام این شهر «چاچ» بود یا چاچکَند که در آستانه قرون جدید و پس از مهاجرت شیبانی ها (ازبک ها) به آنجا، آن را تاشکَند تلفظ کردند که اتفاقا اسم با مسمایی بوده زیرا که در زبان آنان، تاش یعنی سنگ، و چاچکند در منطقه ای سنگلاخ واقع شده بود.
این شهر بیش از دو میلیون نفری که در قرن نوزدهم وابسته به خان نشین «بخارا» بود در سال 1865 به تصرف روس ها درآمد که از فرصتی که ضعف نظامی و فتور قاجارها به دست داده بود استفاده کرده و وارد فرارود شده بودند (که جغرافیون آمریکایی فرارود و نواحی شمالی و شمال شرقی آن سوی آن را آسیای مرکزی شهرت داده اند!).
دولت بلشویکی روسیه پس از پیدایشِ آثار بیدارشدنِ «ناسیونالیسم ایرانی» ازخواب، با شتاب تمام همه منطقه فرارود را «ترکستان اصطلاحا ترکستان روسیه» نام نهاد و تاشکند را پایتخت آن قرارداد که بعدا آن را بر حسب منافع سیاسی خود و اسما به چند جمهوری تقسیم کرد که این جمهوری ها در چارچوب همان خطوط و با همان مقامات منصوب مسکو، در آغاز دهه 1990 و فروپاشی شوروی اعلام استقلال کردند.
«تاشکند» پس از قسمت بندی بلشویکی فرارود، پایتخت ازبکستان شد که این مقام را همچنان حفظ کرده است.