اخطار مسکو به واشنگتن در بحران موشکی کوبا

اخطار مسکو چهارماه پس از رفع بحران موشکی کوبا صورت گرفته بود که از 15 اکتبر 1962 تا بیست و هشتم این ماه (پاییز 1341) ادامه داشت و جهان را در یک گامی یک جنگ اتمی قرارداده بود. مسکو به این شرط حاضر شده بود که پایگاههای موشکی خودرا در کوبا برچیند که دولت واشنگتن، نظرِ تعرّض به کوبا نداشته باشد که در فوریه 1963 فیدل کاسترو طرح و نقشهِ تعرّض آمریکارا که بدست آورده بود افشاء کرد و مسکو سریعا واکنش نشان داد. در ماههای نوامبر و دسامبر 1962 و نیز ژانویه و فوریه 1963 خروشچف به خاطر شتاب در صدور دستور بازگشت به کشتی های روسی که روانه کوبا بودند مورد انتقاد قرارگرفته بود.
مسکو که اواخر دهه 1980 و نیز در دهه 1990 با ضعف مدیریّت ها و رهبری ها دچار شده و وعده های غرب را باور کرده بود نه تنها از همه دستاوردهای پس از جنگ جهانی دوم دست کشید، بلکه به نوعی فروپاشی شوروی (روسیه تزاری پیشین) تَن داد و اتحاد جماهیر شوروی (جمهوری های 15 گانه ساختگی برپایه تفکّر بلشویکی) تبدیل به یک جامعه مشترک المنافع شد که چند عضو آن نیز اندکی بعد جدا شدند. طولی نکشید که روسیه دارای یک جناح ناسیونالیست شد که مصوّبهِ «دوما» مبنی بر غیر قانونی و خلاف استاندارد بودن فروپاشی را دنبال کرد و از پیشروی «ناتو» که قرار بود پس از انحلال پیمان ورشو، یک انجمن و یا اتحادیه سیاسی شود و ورود آن به اقمار پیشین شوروی به انتقاد دست زد که ناتو وارد بالتیک شوروی پیشین هم شد و به بسط نفوذ در اوکراین که قرن ها بخشی از روسیه با فرهنگ و نژاد مشترک بود دست زد، هواداران غرب را بر سر کار آورد و ....
روسیه که پس از فروپاشی شوروی، دچار فساد و عمدتا ناشی از خصوصی سازی و مافیابازی شده بود چند سالی گرفتار مسائل داخلی بود که پس از کناره گیری یلتسین ـ عامل اصلی فروپاشی و به قولی ـ به علت الکلی بودن و ضعف معلومات، اندیشه و دورنگری، به تدریج حرکت به سوی ورود به صحنه را آغاز کرد. پوتین رهبر آن و برخی مقامات دیگر به ابراز تأسف از فروپاشی، مصیبت خواندن و غیرقانونی بودن آن پرداختند و یک ناسیونالیست روس در سال 2014 گفت که ما 27 میلیون کشته دادیم تا اروپای شرقی و مرکزی را از دست هیتلر نجات دهیم و پیمان ورشو و استقرار نظامی ما در شرق آلمان بهای همین جانبازی بود که مُفت و رایگان همه را در دست غرب که وعده هایش را زیرپا نهاد رها ساختیم و حالا اوکراین را که قرن ها پاره ای از تَن روسیه بود، یک سرزمین جدا می نامند و می خواهند در آنجا برضد ما استقرار نظامی یابند.
روسیه از نیمه همان دهه (دهه دوم قرن 21) بود که به تدریج پا به صحنه گذارد، به تقویت و گسترش سازمان های اروسیا دست زد، با کوبا، ونزوئلا و سایر چپگرایان آمریکای لاتین تجدید دوستی کرد و با استفاده از وضعیت سوریه در این کشور پایگاه گرفت و به مدیترانه بازگشت، به هرجا که نفوذ غرب تضعیف شد، وارد شد، تسلیحات خود را نوسازی کرد و سریع تر شدن حرکت غرب به سوی اوکراین کمک بزرگی به روسیه کرد که وارد عمل شود ـ عملی که عقب نشینی به آن راه ندارد. پوتین همان طور که انتظار بود در اظهاراتش در ژانویه و فوریه 2022 به تاریخ روسیه استناد کرد، اشتباه عمل بلشویک ها در تقسیم بندی های ساختگی روسیه پیش از انقلاب اکتبر 1917 را پیش کشید و به تشریح وحدت فرهنگی ـ نژادی روس و اوکراینی پرداخته و با اشاره به اوکراینی بودن چند رهبر کرملین در دوران شوروی، جدایی دو ملت را غیر طبیعی خوانده و اقداماتی را آغاز کرده که به باور اصحاب نظر، تا رسیدن به هدف ادامه خواهد داشت و متوقف نخواهد شد. یک صاحبنظر روس گفته است: رسانه های غرب همه اش می گویند که کریمهِ اوکراین و نمی روند ببینند که 170 سال پیش که روسیه با جنگ، عثمانی مورد حمایت چند دولت اروپایی را از کریمه بیرون راند اوکراینی وجود نداشت و اضافه کرده بود که اگر استالین پس از بیرون راندن ارتش هیتلر از خاک شوروی، آن را تا برلین دنبال نکرده بود و در مرز غربی شوروی متوقف شده بود، هیتلر سراغ انگلیس ـ تنها دشمن باقیمانده اش می رفت، آمریکا وارد جنگ در اروپا نمی شد و جهان امروز چهره ای دیگر داشت.