بزرگان ایران از مسامحه بلاش در قبال خزرهای مهاجر به مناطق شمالی دریای مازندران که ستیزه جویی می کردند خسته شده بودند. قباد پسر پیروز (شاه اسبق، شاه پیش از بلاش) پس از انتخاب شدن به شاهی، برای نشان دادن شایستگی خود و اینکه بزرگان کشور در انتخاب او اشتباه نکرده بودند شخصا با سپاهی گران به جنگ خزرها رفت و این قوم را شکستی سخت داد به گونه ای که بیشتر آنان آواره اروپا شدند و سران ایشان به دین یهود گرویدند. «خزر» در لغت به معنای «آواره» است. اینان که اینک عمدتا در بلغارستان و بالکان زندگی می کنند از اویغورستان به سمت غرب به حرکت درآمده و در کنار رود وُلگا (روسیه) سه شهر برای خود ساخته بودند.
با وجود اخراج خزرها از اطراف دریای مازندران، روس ها از اواخر قرن هجدهم و با هدف بلعیدن قفقاز، و دست اندازی به نقاطی در گیلان و مازندران تلاش کردند که این دریا، بحر خزر خوانده شود. حال آنکه جهانیان آن را «کَسپیان سی Caspian Sea» می گویند، همان نامی که مورخان یونانِ باستان به دلیل سکونت قوم ایرانی کَسپین = Caspi (گیلانی ـ قزوینی، ساکنان جنوب غربی این دریا) بر آن نهاده بودند: دریایِ Kaspioi. در قرون وسطی، مورخان ایرانی و عرب آن را «دریای قزوین» می نوشتند. در دوران سلطنت پهلوی ها تاکید شده بود که «دریای مازندران» نوشته شود، حتی دکتر محمدحسن گنجی استاد درس جغرافیا و بنیادگذار هواشناسی ایران به کارشناسان این سازمان اخطار کرده بود به روزنامه هایی که دریای مازندران را دریای خزر بنویسند، اخبار هواشناسی را ندهند.
همچنین بخوانید:
«ناتو» فرانسه را ترک کردشکست و اسارت لوئی نهم به دست مسلمانان
سالروز قتل ویلیام اورانژِ قهرمان هلند
ازدواج دختر جوان دندانپزشک با قاتل محکوم به اعدام
