این مطالعه که اخیراً در JAMA Internal Medicine منتشر شد، از داده‌های مربوط به فعالیت بدنی و میزان مرگ و میر هزاران بزرگسال آمریکایی استفاده کرد تا تخمین بزند که اگر همه بیشتر ورزش کنند، از چند مرگ در سال جلوگیری می‌شود. نتایج نشان می دهد که حتی کمی فعالیت بدنی اضافی توسط هر یک از ما می تواند به طور بالقوه از صدها هزار مرگ زودرس در سال های آینده جلوگیری کند.
در حال حاضر، علم شواهد زیادی ارائه می دهد که نشان می دهد میزان ورزش، بر طول عمر ما تأثیر می گذارد. در یک مطالعه گویا در سال 2019 که توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری منتشر شد، بیش از 8 درصد از کل مرگ و میرها در ایالات متحده به "سطوح ناکافی فعالیت" نسبت داده شد.
یک مطالعه بریتانیایی در سال 2015 نیز نشان داد که مردان و زنانی که حداقل 150 دقیقه در هفته ورزش می کنند - توصیه استاندارد در بریتانیا، اروپا و ایالات متحده - در مقایسه با افرادی که کمتر ورزش می کنند، حداقل 25 درصد خطر مرگ زودرس را کاهش می دهند. به طور چشمگیرتر، بررسی سال 2020 از سبک زندگی و خطرات مرگ حدود 44000 بزرگسال در ایالات متحده و اروپا به این نتیجه رسید که بی تحرک ترین مردان و زنان در این مطالعه، که تقریباً تمام روز را می نشستند، تا 260 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ بودند.
بیشتر بخوانید:
در مطالعه جدید، محققان موسسه ملی سرطان و C.D.C. تصمیم گرفتند بررسی کنید که اگر مردم بیشتر حرکت کنند، حتی اگر لزوماً دستورالعمل‌های ورزشی رسمی را رعایت نکنند، چه اتفاقی برای میزان مرگ و میر می‌افتد. ابتدا، محققان نیاز داشتند که یک خط پایه از تعداد مرگ و میرهایی که ممکن است به تحرک بسیار کم مرتبط باشد، تعیین کنند. بنابراین، آنها شروع به جمع‌آوری داده‌ها از نظرسنجی ملی بهداشت و تغذیه یا NHANES کردند، که به طور دوره‌ای از یک نمونه نماینده از جمعیت در مورد زندگی و سلامت آنها سؤال می‌کند. همچنین برای برخی از آنها ردیاب های فعالیت فراهم می کند تا به طور عینی میزان حرکت آنها را اندازه گیری کند.
محققان اکنون اطلاعاتی را از 4840 شرکت‌کننده از قومیت‌های مختلف، مرد و زن، که در محدوده سنی 40 تا 85 سال بودند، جمع‌آوری کردند. همه بین سال‌های 2003 تا 2006 به این نظرسنجی پیوسته بودند و به مدت یک هفته از یک مانیتور فعالیت استفاده کرده بودند. بر اساس این داده‌ها، محققان افراد را بر اساس چند دقیقه پیاده‌روی یا حرکت در اکثر روزها گروه‌بندی کردند. آنها نام این افراد را در لیست ثبت ملی مرگ بررسی کردند تا خطرات مرگ و میر را برای سطوح مختلف فعالیت مشخص کنند.
محققان اقداماتی انجام دادند تا از نظر آماری افرادی را که خیلی ضعیف بودند یا نمی‌توانستند راه بروند یا به راحتی حرکت کنند، را در نظر بگیرند. آنها همچنین سن، تحصیلات، وضعیت مصرف سیگار، رژیم غذایی، شاخص توده بدنی و سایر عوامل سلامت را در محاسبات خود در نظر گرفتند.
سپس، محققان همان سناریوی آماری را اجرا کردند و همه افراد به مدت 20 دقیقه در روز و در نهایت 30 دقیقه بیشتر در روز ورزش کردند و پیامدهای مرگ و میر را بررسی کردند.
بر اساس این مدل‌سازی، اگر هر فرد بزرگسال توانا به‌طور تند راه می‌رفت یا به‌طور دیگری 10 دقیقه در روز ورزش می‌کرد، ممکن بود از 111174 مرگ سالانه در سراسر کشور جلوگیری شود.
زمانی که آنها مدت زمان ورزش را دو برابر کردند و به 20 دقیقه بیشتر در روز رساندند، تعداد مرگ و میرهای احتمالی جلوگیری شده به 209459 افزایش یافت. سه برابر کردن ورزش به 30 دقیقه اضافی در روز از 272297 مرگ یا تقریباً 17 درصد از مجموع معمول سالانه جلوگیری کرد. (داده‌ها قبل از همه‌گیری جمع‌آوری شده‌اند.)
این ارقام ممکن است انتزاعی به نظر برسند، اما در عمل، آن صدها هزار مرگ پیش‌بینی شده می‌تواند عمیقاً قابل تأمل باشد. پدرو سن موریس، اپیدمیولوژیست در موسسه ملی سرطان، که سرپرستی این مطالعه جدید را بر عهده داشت "در این داده ها پیامی برای نهادهای بهداشت عمومی وجود دارد" در مورد اهمیت ترویج فعالیت بدنی برای کاهش مرگ و میرهای زودرس. و این پیام برای هر یک از ما به طور یکسان صدق می کند.
بنابراین امروز برای 10 دقیقه بیشتر برخیزید و راه بروید یا به نوعی فعالیت بدنی متوسط بپردازید. دوستان، همکاران و والدین سالخورده خود را به انجام همین کار دعوت کنید.
منبع: نیویورک تایمز
