او به دلیل اطلاع رسانی‌هایش از وضعیت پناهجویان مانوس توانسته است برندۀ جایزه مولتی مدیای سازمان عفو بین‌الملل استرالیا بشود. وی همچنین توانست دو جایزۀ ارزشمند ادبی استرالیا را برای اولین کتاب خود هیچ دوستی به جز کوهستان ها به دست آورد و نتیجه همه این تلاش ها در نهایت به بهبود وضعیت درخواست اقاممت او انجامید.
بهروز بوچانی ، روزنامه نگار و پناهجوی ایرانی است که ۶ سال پیش پس از تلاش برای ورود به خاک استرالیا با قایق گرفتار و به بازداشتگاه جزیره مانوس پاپوآ گینه نو منتقل شد، توانست دو جایزۀ ارزشمند ادبی استرالیا را برای اولین کتاب خود هیچ دوستی به جز کوهستان ها به دست آورد. بوچانی همچنین درباره پناهجویان استرالیا در جزیره مانوس فیلم مستندی به نام چوکا، الان ساعت چنده؟ ساخت که به جشنواره فیلم لندن راه پیدا کرده. در این شماره از زندگی افراد مشهور با زندگی بهروز بوچانی بیشتر آشنا شوید.
بهروز بوچانی برنده گرانترین جایزه ادبی استرالیا
نام انگلیسی این کتاب «No Friends but the Mountains» است و داستان سفراو از اندونزی به استرالیا و سپس حوادث دوران بازداشت را بازگو می‌کند.این کتاب توانسته است در دو بخش از ۹ بخش، نظر هیات داوران«جوایز ادبی برتر ویکتوریا» (Victorian Premier’s Literary Awards) را به خود جلب کندو به این ترتیب آقای بوچانی جایزۀ ۲۵ هزار دلاری بهترین اثر مستند(غیرداستانی) و جایزۀ ۱۰۰ هزار دلاری ادبی ویکتوریا را از آن خود کرد.
بهروز بوچانی پیش از این نیز فیلمی مستند به نام «چوکا، الان ساعت چنده؟» دربارۀ وضعیت پناهجویان و مهاجران در مانوس تهیه کرده بودکه به جشنوارۀ فیلم لندن راه یافت.
او همچنین به «صدای مانوس» مشهور است و به دلیل اطلاع رسانی‌هایش از وضعیتپناهجویان مانوس توانسته است برندۀ جایزه مولتی مدیای سازمان عفو بین‌الملل استرالیا بشود.
زندگینامه بهروز بوچانی در جزیره مانوس
بوچانی از شش سال پیش در اردوگاه جزیره مانوس است یعنی مدت کوتاهیپس از آنکه با یک قایق پناهجویان رهسپار استرالیا شد.استرالیا پس از شناسایی قایق پناهجویان در دریا، آنها را برای رسیدگیبه وضعیتشان به اردوگاه‌هایی در جزایر اقیانوس آرام می‌فرستد.این افراد اجازۀ ورود به خاک استرالیا را ندارند و گاه برای سالها مجبورند در این جزایر دور افتاده به سر ببرند.کتاب بهروز بوچانی
بهروز بوچانی کتاب خود «هیچ دوستی به جز کوهستان‌ها» را نیز در دوران سختاقامت در مانوس نوشت. نگارش کتاب ۵ سال طول کشید و او هر فصل کتابرا که به فارسی نوشته شده، پس از پایان کار از طریق پیامرسان واتس‌اپتلفن همراه خود، برای امید توفیقیان مترجم ساکن استرالیا می‌فرستاد.
بوچانی می‌گوید که یکی از بزرگترین ترس‌هایش در زمان نوشتن کتاباین بود که تلفن همراهش از سوی ماموران اردوگاه مصادره شود. او می‌گوید:«همیشه از این موضوع نگران بودم که آنها به اتاقم حمله کنند و اموال شخصی‌ام را ببرند.»
خبر برنده شدن او روز پنج‌شنبه در جریان مراسمی در استرالیا اعلام شدیعنی در کشوری که حتی به بوچانی اجازۀ شرکت در این مراسمبرای دریافت جایزه‌اش را نداد؛ چیزی که از نظر این پناهجو شرم‌آور است.
جایزه ادبی بهروز بوچانی
دریافت این جوایز بار دیگر از یک تناقض پرده برداشت: کتاب او از سوی داوران در کشوری به رسمیت شناخته شد که دولتش او را از ورود به خاک آن کشور محروم و در بازداتشگاهی حبس کرده است.مترجم کتاب از طرف بوچانی در این مراسم حاضر شد و جایزه را دریافت کرد.
بهروز بوچانی که یکی از منتقدان سیاستهای ضدمهاجرت استرالیا است. او در جریان تبادل پیام‌های مکتوب خود با خبرنگار رویترز می‌گوید: «نمی‌خواهم این موفقیت را جشن بگیرم زیرا همچنان مردم بیگناه زیادی را می‌بینم که در اطراف من رنج می‌کشند.»
