تنها در صورتی که ببیند که صمغ یا زفت را به دور انداخت و از خود دور کرد، از غم نجات می یابد.
محمد ابن سیرین می گوید: زفت درخواب، غم و اندوه و محنت است. اگر ببیند که زفت داشت یا کسی به او داد، دلیل است در رنج و اندوه گرفتار شود. اگر ببیند که زفت خورد، دلیل که غم و اندیشه او به سبب عیالان است. اگر ببیند که زفت فروخت یا به کسی بخشید یا ازخانه بیرون افکند، دلیل است از غم و اندوه خلاصی یابد.
جابر مغربی می گوید: اگر ببیند که زفت بر جراحت نهاد و درست گردید، دلیل که از کسی خیر و راحت یابد. اگر ببیند که جامه او به زفت آلوده گردید، دلیل که از وی کاری در وجود آید که بدنامی از آنجا حاصل آید.
