اگر کسی ببیند که دارچین فروشی می کند، به انجام کاری مشغول می شود که به خیر و صلاح او تمام می شود. اگر دارچین داشت، به هر اندازه که باشد، صاحب آن به اندوهی زودگذر مبتلا می شود ولی در امور خیر کوشا است.
اگر ببیند که چای دارچین می نوشد، و از نوشیدن آن هم لذت می برد، مرتکب گناهی می شود که اندوهی زود گذر برایش به همراه می آورد. اگر دیدید دارچین به دیگران می دهید برای او ناراحتی به وجود می آورید که خودتان هم در آن سهیم هستید.
محمد ابن سیرین می گوید: اگر کسی ببیند دارچین بسیار داشت، دلیل که غمگین و متفکر شود. اگر ببیند دارچین می خورد، غم اندوهش سخت تر خواهد بود.
ابراهیم کرمانی می گوید: اگر ببیند دارچین جهت رفع علت می خورد و او را سود داشت، دلیل نیکی و صلاح است.
